Όταν ξεκίνησαν τα είχαν όλα: μεγάλα ονόματα, καλή πιάτσα, κόσμο που τα συζητούσε για μέρες. Σε περίοδο κρίσης, όμως, τίποτα δεν είναι δεδομένο και σε μία Ελλάδα που δεν υποστηρίζει την ιδιωτική πρωτοβουλία, το να έχεις "τα πάντα" ορισμένες φορές απλά δεν αρκεί. Μερικά από τα γνωστά εστιατόρια που έκλεισαν…

Ideal 
Κέντρο
Πανεπιστημίου 46

Ιστορικό αστικό εστιατόριο από αυτά που συναντά κανείς σε Παρίσι και Βρυξέλλες. Σεπαρέ, σερβιτόροι με λευκό πουκάμισο και παπιγιόν και μια γλυκιά παρακμή που προσέθετε ακόμα περισσότερο στο χαρακτήρα. Από τις πόρτες του είχαν περάσει όλοι: από πρωθυπουργοί μέχρι φοιτητές αφού ήταν από τα λίγα που κρατούσαν κάτι από την αίγλη της παλιάς Αθήνας. Τα μαγειρευτά του και οι σούπες του αποτελούσαν φετίχ.

Πρυτανείον  
Κολωνάκι
Μηλιώνη 7-9

Wine bar, μπιστρό, καφέ στον πιο πολυσύχναστο πεζόδρομο του Κολωνακίου. Τους έβλεπες όλους και σε έβλεπαν όλοι, πίνοντας ένα ποτήρι κρασί ή τσιμπολογώντας κάτι από την μπάρα. Τα τραπέζια του ήταν περιζήτητα και η κουζίνα πολυσυλλεκτική με πολλά ιταλικά (ζυμαρικά/ριζότο) αλλά και θαλασσινά. Το αρχικό concept οδήγησε στο Πρυτανείον στην Κηφισιά με πιο μαγειρευτά και το Πρυτανείνον Gold στο Golden Hall με ιταλικές πίτσες.

Αbovo
Κολωνάκι
Τσακάλωφ 18

H πολυσυζητημένη άφιξη στα τέλη του '15, στο χώρο της πρώην Pasteria, με τον πολυβραβευμένο Μιχάλη Νουρλόγλου, τα είχε όλα. Ένα σικάτο περιβάλλον, δημιουργική άποψη για το design και κυρίως το στυλ, ένα υδροπονικό κήπο στο βάθος για τα φρέσκα μυρωδικά του και μια κουζίνα που έπαιζε σε διπλό ταμπλό. Αbovo White με ένα πιο ελαφρύ lunch μενού και Abovo το βράδυ με πιο intriguing πιάτα. Ιδιαίτερο concept αποτελούσε και το menu degustation με 10 πιάτα που είχε δυνατότητα να επιλέξει ο καλεσμένος από τα signature του Noυρλόγλου.

Osterman
Μοναστηράκι 
Πλ. Αγίας Ειρήνης 10 
 
Ένα παλιό υφασματάδικο είχε μεταμορφωθεί σ’ ένα πολύ όμορφο all day bar restaurant το οποίο παρέπεμπε σε γαλλική μπρασερί.  Ατμοσφαιρικός χώρος, ευγενικό service και μία εντυπωσιακά μεγάλη μπάρα συμπλήρωναν το concept. Απο τα χαρακτηριστικά του ήταν και η δυνατή  λίστα  κοκτέιλ. Είχε εύκολο μενού με ριζότο, σαλάτες, fish and chips και κάποια κρέατα. Σίγουρα αποτελούσε μια από τις πιο δυνατές επιλογές, στην πλατεία Αγίας Ειρήνης, καθώς ήταν ανοικτό από το πρωί για καφέ και σνακς, ενώ ήταν από τα πρώτα που άνοιξαν στην πλατεία.

Rock & Balls  
Κέντρο 
Βασιλικής 2 και Πλ. Αγίας Ειρήνης 

Bar Restaurtant στην πιάτσα της Αγίας Ειρήνης με ιδιαίτερη αισθητική (Big-Apple’s Industrial look) και πρωτότυπο  food pairing: κεφτέδες φούρνου με cocktail. Είχε πολλές παραλλαγές και από τις δύο κατηγορίες, καθώς  και συνοδευτικά για όλα τα γούστα. Τελευταία είχαν προστεθεί στο δυναμικό του, ο Χρόνης Δαμαλάς (πρώην Κiku) που είχε αναλάβει το Βalls ‘n’ Rolls, δηλ. την ασιατική πλευρά του μπαρ αλλά και ο Δήμος Σαμουράκης (πρώην Aleria, Mazi Λονδίνο, CTC) που είχε ανανεώσει ριζικά την κάρτα.

Μαγκαζέ
Κέντρο
Αιόλου 33

Το πρώτο εναλλακτικό ιντελεκτουέλ μπαράκι του Κωστή Μήλα που έφερνε κόσμο στο downtown σε μια εποχή όπου η πλατεία Αγίας Ειρήνης ήταν μόνο υφασματάδικα. Μοδάτο, νεανικό, με φοβερές μουσικές και ωραία μπάρα, είχε γίνει το στέκι μιας γενιάς παιδιών που αναζητούσαν κάτι διαφορετικό. Τα κοκτέιλ ήταν πάντα εξαιρετικά, η κάρτα με τα πιάτα μικρή αλλά ικανοποιητική για ένα γρήγορο γεύμα στη μπάρα και το παταράκι ήταν ιδανικό για ραντεβουδάκια. Από το κατώφλι του είχε περάσει όλος ο καλλιτεχνικός κόσμος λόγω του εκδοτικού οίκου Πόλις δίπλα του.

Pure Bliss
Σύνταγμα 
Ρόμβης 24Α 

Πολύχρωμο design, μαξιλάρες για χαλάρωση στον πεζόδρομο της Ρόμβης, όπου οι μόνιμες παρέες μετά τις βόλτες τους άραζαν για ζεστά βιολογικά τσάγια, καφέδες, βελούδινες σούπες, σαλάτες με κινόα και εθιστικό κέικ σοκολάτας με παντζάρι. Ήταν ένας πραγματικά εναλλακτικός πολυχώρος όπου μάθαινες όλα τα σεμινάρια (ρέικι, ρεφλεξολογία) που έπαιζαν στην πόλη και έκανες και τις αγορές σου σε ελληνικά βιολογικά προϊόντα, τσαγιέρες και κοσμήματα (ο ροζ μικρός Βούδας από ρητίνη είχε γίνει μασκότ!)
 
25αράκι
Γλυφάδα - Πλ. Εσπερίδων 
Αρτέμιδος 3 & Αγ. Ιωάννου 3 

Αποτελούσε στέκι στη Γλυφάδα για τα θαλασσινά και τη χαλαρή ατμόσφαιρα με τις μόνιμες παρέες του. Η ψαρόσουπα του μάστορα, το γαριδάκι της Σύμης, ο αχινός και οι σαρδέλες τραβούσαν τα 25αράκια που έφευγαν σαν καπνός. Τα φρέσκα ψάρια που σέρβιρε, απαιτούσαν παρέα τόσο για να τα μοιραστούν όσο και για το... λογαριασμό. Το μιλφέιγ του ήταν επίσης θρυλικό. Τα δε σαββατοκύριακα, ήταν απαραίτητη η κράτηση λογω της κοσμοσυρροής…

F+W by Olivier Campanha
Κολωνάκι,
Ξενοκράτους 49

Οι φήμες θέλουν να διακόπτει τη λειτουργία του και τo αστεράτο εστιατόριο του Olivier Campanha. Ενός από τους πιο προικισμένους σεφ που είχε δημιουργήσει ένα concept χαλαρού μπιστρό με κάρτα που σεβόταν τα υλικά και τις εποχές. Το côté de boeuf με μπεαρνέζ που σέρβιρε ήταν απευθείας από την Προβηγκία, το ριζότο καραβίδας αρωματικό με το τσάι γιασεμιού και το φουά γκρα βελούδινο. Από τα εστιατόρια που ήθελες να πηγαίνεις κάθε βράδυ.
Τα καλά νέα είναι ότι ο Olivier φημολογείται όι θα ανοίξει ένα πιο απλό μπιστρό στο κέντρο της Αθήνας.