Πόσα καλά ιταλικά εστιατόρια έχουμε στην Αθήνα; Σε πόσα τρώμε σωστά al dente μακαρόνια, καλά χυλωμένο ριζότο, φρέσκα πορτσίνι και καλοφτιαγμένη πανακότα; Δεν μιλάμε για γκουρμέ κουζίνα αλλά για πιάτα ιταλικής τρατορίας, που ωστόσο στην Αθήνα, θεωρούνται πολυτέλεια στην καλοφτιαγμένη τους μορφή. Γι’ αυτό για άλλη μια φορά πήγαινα στο Il Salotto στη Γλυφάδα, εκεί που βρίσκονταν το παλιό Spuntino, με πολλές επιφυλάξεις. Και βρέθηκα να δοκιμάζω είναι υπέροχο ριζότο με γκράπα, γκοργκοντζόλα και φιλετάκια ψιλοκομμένα άψογα χυλωμένο, ιδανικά la dente και μαζί γαρίδες με πέστο ρόκας, καλοφτιαγμένη μπρουσκέτα περασμένη με λάδι και σκόρδο και σκεπασμένη με φρέσκια ντομάτα και μοτσαρέλα. Θα ξαναδοκίμαζα ευχαρίστως τα λιγκουίνι με λεπτοκομμένα al dente λαχανικά-που έδεναν θαυμάσια με την υφή της πάστας-όπως και τα λιγκουίνι με καβούρια που, όμως, θα ήταν καλύτερο αν ήταν λιγότερο αλμυρά.  Η μπίρα ήρθε σε σαμπανιέρα για να κρατιέται κρύα (κάτι που έχουμε δει μόνο στο N’ammos στην παραλία της Ψαρούς στη Μύκονο). Αλλά και στο τέλος η πανακότα ήταν ελαφριά και... «πραγματική» καμία σχέση με τις πλαστικές που μας σερβίρουν καθημερινά, το semifreddo ικανοποιητικό και σε καλή θερμοκρασία και το προφιτερόλ πραγματικά πολύ καλό. Ένα τραγανό αλλά και αφράτο σου που έκλεινε μέσα του μια σος σαμπαγιόν και καλυπτόταν από σιρόπι σοκολάτας. Εξεπλάγην και ρώτησα να μάθω αν ο σεφ είναι Ιταλός. Έμαθα ότι ο ιδιοκτήτης είχε πάει για σπουδές στην Ιταλία και τελικά τα παράτησε για να ακολουθήσει αυτό που αγαπούσε. Να ανοίξει ένα εστιατόριο. Το έκανε στην Πεσκάρα και από την πόλη εμπνεύστηκε και το όνομα του εστιατορίου-piazza Salotto λέγεται η κεντρική πλατεία στην Πεσκάρα. Με μεράκι και αγάπη φτιάχνει πιάτα αξιοπρεπέστατα και τα προσφέρει σε λογικές τιμές. Το περιβάλλον είναι συμπαθέστατο στα χρώματα του γκρι, λευκού και κόκκινου. Αλλά τελικά, εκείνο που σε κάνει να θέλεις να ξαναπάς είναι το φαγητό. Ανυπομονώ να δοκιμάσω και την ταλιάτα.