Η Ντένη Καλλιβωκά , με κριτική ματιά, στο Yoleni’s

Πρέπει να είσαι ή πολύ τρελός ή πολύ σοβαρός για να κάνεις αυτήν την εποχή στην Ελλάδα μια επένδυση τέτοιου βεληνεκούς.  Ολοκληρωτική αναδιαμόρφωση ενός πολυώροφο κτιρίου στην Σόλωνος για να το μετατρέψεις σε αυτό που στο Harvey Nicols ή στο Harrods στο Λονδίνο και στην Gallery Lafayette ή το La Grande Epicerie de Paris  στο Παρίσι θα ονόμαζες Food Hall.
Πιο πολύ στο μυαλό βέβαια, μου έφερε το Julius Meinl am Graben στην Βιέννη που δεν είναι Food Hall in a store, αλλά ένα καθεαυτού φανταστικό deli –εστιατόριο με ότι πιο εκλεκτό μπορείς να φανταστείς.
Μόνο που στην περίπτωση του Yoleni’s  -  που είναι  e-shop ελληνικών deli - πρόκειται για ένα Food Hall αφιερωμένο στα ελληνικά καλούδια.  Και ουσιαστικά ένα concept store -μια ιδέα- η οποία αυτούσια μπορεί να μεταφερθεί οπουδήποτε στο εξωτερικό εκτιμούνται οι μικρές παραγωγές από εκλεκτές πρώτες ύλες.

Δεν θα μπω τώρα στην διαδικασία να αναλύσω  τις εταιρίες  που θα βρούμε στο Yoleni’s αλλά περισσότερο στην αίσθηση.  Είναι ωραίο που μπαίνεις και βλέπεις να φουρνίζονται πίτες  και να ανοίγεται το ζυμάρι εκείνη την ώρα. Και είναι ακόμη πιο ωραίο όταν τις δοκιμάζεις. Η κλειστή χορτόπιτα με τυρί κι ένα dip από πιπεριές στην άκρη, ήταν πολύ καλή. Γευστική, ελαφριά,  θες να την ξαναπαραγγείλεις. Εν αντιθέσει με την σαλάτα με κινόα που υστερούσε  σε υφή, αλλά περισσότερο της έλειπε ένα dressing που να την αναδεικνύει. Στα θετικά επίσης – του ισογείου, γιατί όλα αυτά λαμβάνουν χώρα στο ισόγειο, το ότι υπάρχουν πρίζες σε κάποια τραπέζια για να φορτίζεις το κινητό σου ή να κάθεσαι με το laptop σου.  Όπως και το juice bar με τα λαχταριστά φρούτα που σε προκαλεί να παραγγείλεις , όσο κι αν δεν είσαι της υγειηνής. Ας  μιλήσουμε για τα αρνητικά τώρα. Το σέρβις του ισογείου προς το παρόν έχει θέματα. Είναι αμήχανο, ασυντόνιστο και αργό σε βαθμό που κυμαίνεται από εκνευριστικό έως απελπιστικό κάποιες φορές. Αλλά έχει μια αφοπλιστική ευγένεια που εν τέλει –αν δεν βιάζεσαι – σε κατευνάζει.

Στον πρώτο όροφο παίζεται το «χοντρό» παιχνίδι για τους κρεατοφάγους. Εδώ υπάρχει το κρεοπωλείο της Φάρμας Μπράλου με εξαίσια κρέατα σε σωστές κοπές. Ατενίζοντας τα ψυγεία λιποθυμάς στην όψη των σιτεμένων t-bone- και όχι μόνο -με τις ημερομηνίες , τις κοπές και τα Breeds στα καρτελάκια. Τσιμπιέσαι και αναρωτιέσαι αν είσαι Ελλάδα! Και μετά σου λένε ότι αν θέλεις επιλέγεις το κρέας και μπορείς να το φας στα τραπεζάκια ή τα σκαμπό στην μπάρα της ανοιχτής κουζίνας, αφήνοντας χωρίς έξτρα κόστος εκείνους που γνωρίζουν, να ψήσουν το κρέας στα ξυλοκάρβουνα σε φούρνο Josper, έτσι όπως πρέπει.  Διαλέξαμε ένα rib-eye και ένα 70 ημερών σιτεμένο t-bone και ήρθαν ψημένα μαγικά – rare όπως ζητήθηκαν- εξαιρετικά στην όψη την υφή και βεβαιότατα την γεύση. 

Η κάρτα του ορόφου αυτού είναι μικρή αλλά προσεγμένη αφού την επιμελείται ο Μιχάλης Νουρνόγλου.   Έχει σκοπό κατά βάση να συνοδεύει και να αναδεικνύει  τα εξαίσια κρέατα.  Διαλέξαμε μια απλή πράσινη σαλάτα και ένα πουρέ που ήταν εξαιρετικός (είχε όσο λάδι τρούφας χρειαζόταν ) για να είναι εντελώς εθιστικός! Η λίστα των κρασιών μικρή αλλά προσεκτικά επιλεγμένη. Το ξινόμαυρο του Θυμιόπουλου ταίριαζε  καλά.  Μου άρεσε που οι σεφ /ψήστες ευγενικά έδιναν πληροφορίες και έδειχναν να απολαμβάνουν  να τους ζητάς rare ψησίματα.  Με ενόχλησε η ζέστη – ακόμη και τα κόκκινα κρασιά εδώ,  χρειάζονται ένα 20λεπτο στο ψυγείο για να συνέλθουν- και τα μαχαίρια που δεν τα πιο κατάλληλα. Το σέρβις εδώ είναι πολύ καλό.
Φεύγοντας περνάς από το υπόγειο που υπάρχει το deli με μεγάλη ποικιλία  από επιλεγμένα προϊόντα με ωραίες συσκευασίες αρτοποιήματα και μια εξαιρετική επιλογή αλλαντικών και τυριών. Στο πίσω μέρος και η  κάβα. Ένα πλούσιο , εντυπωσιακό deli.

 Στο δεύτερο όροφο θα υπάρχει χώρος δημιουργικής απασχόλησης για τα παιδιά και στον τρίτο αίθουσα μαθημάτων μαγειρικής υπό την αιγίδα της Ντίνας Νικολάου, τα οποία θα απευθύνονται και στους ξένους επισκέπτες της Αθήνας.

Πρέπει να είσαι τρελός λοιπόν στην Ελλάδα του 60% φορολογία και κανενός κινήτρου επιχειρηματικότητας, για να κάνεις τέτοια μεγάλα projects. Τέτοια σπουδαία πράγματα που αναδεικνύουν την χώρα και τα προτερήματά της. Και καλά θα ήταν στα συνέδρια τουρισμού και γαστρονομίας (διεξήχθη το 1ο  το προηγούμενο Σαββατοκύριακο 26 & 27/11 και με εξαίρεση ένα πάνελ εξαιρετικών συναδέλφων δημοσιογράφων, ελάχιστοι από τους ομιλητές είχαν ουσιαστική αντίληψη της  γαστρονομίας). Θα ήταν όμως πραγματικά χρήσιμο, αντί για παντογνώστες πολιτικάντηδες, να καλούνται να μιλήσουνν άνθρωποι σαν αυτούς που συνέλαβαν και υλοποίησαν το Yoleni's (παρεμπιπτόντως, δεν γνωρίζω καν ποιοί είναι). Άνθρωποι που δημιουργούν πετυχημένα, κερδοφόρα project που «πουλούν» το σωστό πρόσωπο της Ελλάδας.