To πρώτο Σικάγο της προπολεμικής Ελλάδας, η συνέντευξη της Μελίνας και του Χατζιδάκι στη γαλλική τηλεόραση και το πείσμα ενός ανθρώπου που άλλαξε την πορεία του. Το Zonars είναι brand name από μόνο του. Η αστική αίγλη μιας Αθήνας που παραμένει ζωντανή…

Υπήρχε πάντα μια θέση στα τραπεζάκια στο βάθος για το δημοσιογράφο και σκηνοθέτη Σπύρο Μελά. Ερχόταν νωρίς το πρωί, παράγγελνε τον καφέ του, σημείωνε σε ένα μπλοκάκι τα κείμενά του για την εφημερίδα Ακρόπολη όπου ήταν βασικός χρονογράφος και έφευγε όταν είχε πια μεσημεριάσει. Ευθυτενής, ένας πραγματικός Αθηναίος. Την πρώτη φορά που πέρασε την πόρτα του ζαχαροπλαστείου Zonars του Κάρολου Ζωναρά ήταν τέλη του ΄39.

Γεννημένος στις 40 Εκκλησιές της Ανατολικής Θράκης, ο Καλικλής Ζωναράς, αργότερα Κάρολος, είχε κάνει την περιουσία του στο Ντέιτον του Οχάιο από μια μικρή βιομηχανία σοκολάτας. Το 1920 επιστρέφει στην Αθήνα, ερωτεύεται την Ελένη που αρνείται να εγκαταλείψει την πρωτεύουσα, και αποφασίζει να ξεκινήσει από την αρχή.

Ανοίγει το πρώτο εργαστήριο σοκολάτας στη Λιοσίων. Μερικά χρόνια αργότερα έρχεται στη διασταύρωση Πανεπιστημίου και Κριεζώτου όπου παράλληλα με το εργαστήριο, εγκαινιάζει και το ζαχαροπλαστείο Zonars όπου λανσάρει πρώτη φορά το παγωτό Σικάγο. Με το αμερικάνικο κραχ του 1929 χάνει όλη την περιουσία του στο Οχάιο που διαχειριζόταν μέχρι τότε τα αδέλφια του.

Αρνείται, όμως, να το βάλει κάτω και παίρνει τα πρώτα δάνεια για να ορθοποδήσει. Ο βασικός αντίπαλός του την εποχή το ζαχαροπλαστείο των Σαλονικιών αδελφών Φλόκα. Όταν, λοιπόν, το Μετοχικό Ταμείο Στρατού αναθέτει στους δύο γαλλοσπουδαγμένους αρχιτέκτονες Βασίλη Κασσάνδρα και Λεωνίδα Μπόνη την ανέγερση του σημερινού art deco κτιρίου στη διασταύρωση των οδών Πανεπιστημίου και Βουκουρεστίου, εκεί που ήταν οι παλιοί στάβλοι του παλατιού, αποφασίζει να κάνει τη μεγάλη κίνηση παίρνοντας το ρίσκο.

Δανείζεται από γνωστούς και φίλους και χτυπάει πρώτος, πριν από τους αδελφούς Φλόκα, το ισόγειο του κτιρίου στη δημοπρασία κλείνοντας το χώρο με ενοίκιο 90.000 δραχμές το μήνα, αστρονομικό ποσό για την εποχή. Φέρνει τους καλύτερους μαστόρους, παραγγέλνει τις ξύλινες επενδύσεις στην Αθηναίος & Βαράγκης, που έφτιαχναν τα έπιπλα για το παλάτι, τη Μεγάλη Βρεταννία και το Κινγκ Τζωρτζ, ντύνει το χώρο με πολυελαίους, κρύσταλλα, καθρέφτες και ακριβά σερβίτσια και κλείνει, μοναδικός στην Ελλάδα, την πρώτη συμφωνία με την Coca-Cola που έρχεται με βαρέλια στην Αθήνα.

Ανήμερα του Δεκαπενταύγoυστου γίνονται τα επίσημα εγκαίνια του νέου Ζοnars με όλη την κοσμική Αθήνα αλλά η μέρα συμπίπτει με τον τορπιλισμό της Έλλης και ο Σπύρος Μελάς αντί για το αγαπημένο του χρονογράφημα, γράφει για την πρώτη μέρα του πολέμου(αργότερα θα γίνει ανταποκριτής του ελληνοιταλικού μετώπου).

Η χαρά των πρώτων μηνών δεν θα κρατήσει πολύ. Οι Γερμανοί επιτάσσουν το κτίριο για τις ανάγκες της Ανώτατης Στρατιωτικής Διοίκησης, το Zonars και ο διπλανός Φλόκας μετατρέπονται «σε καντίνα των κατακτητών», όπως γράφουν οι εφημερίδες της εποχής, το 1944 το παίρνουν οι Άγγλοι που το επιστρέφουν το 1949 στο Ζωναρά με την αντίστοιχη αποζημίωση αντίθετα με τους Γερμανούς. Όλο αυτό τον καιρό είχε κατορθώσει να διατηρήσει το μικρό ζαχαροπλαστείο απέναντι από το Ζοnars εξασφαλίζοντας την επιβίωση της οικογένειας του.

Από τις αρχές του 1950 αρχίζει η μεγάλη του λάμψη. Είναι η εποχή του Ωνάση, της Κάλλας, του Τσαρούχη που βρίσκει μόνιμα καταφύγιο στου Ζοnars, του Ελύτη, της Μελίνας και του Χατζιδάκι που δίνουν εδώ την πρώτη τους συνέντευξη για τη γαλλική τηλεόραση, της Σοφίας Λόρεν που έρχεται για να γυρίσει στην Ύδρα την ταινία το Παιδί και το δελφίνι, του Άντονι Κουίν και του Ρενιέ και της Γκρέις Κέλυ που μένει ένα μήνα στο Κινγκ Τζωρτζ έγκυος στη Στεφανί. 

Οι ξένοι καλλιτέχνες συνέρρεαν στο ξενοδοχείο Μεγάλη Βρεταννία για να φωτογραφηθούν κάτω από τον αττικό ήλιο σε μια κοσμοπολίτικη Αθήνα που ήταν πόλος έλξης. Απαραίτητες στάσεις το Ζonars για το Σικάγο και το Αριστοκρατικόν για τις ροζ μάντολες. Η οδός Βουκουρεστίου συγκέντρωνε την αφρόκρεμα του πνεύματος. Το Παλλάς, το Θέατρο Αθηνών που ίδρυσε το 1955 ο Μυράτ και η Βούλα Ζουμπουλάκη, το Βrazilian όπου έδιναν ραντεβού όλοι οι πολιτικοί για εσπρέσο.

Το Ζοnars ήταν πάντα γεμάτο με τη Βουγιουκλάκη, την Καρέζη, τον Φρέντυ Γερμανό, τον Ηλία Ηλιού και τον Λεωνίδα Κύρκο. Όταν το 1968 πέθανε ο Ζωναράς οι θαμώνες θρήνησαν περισσότερο το τέλος μιας εποχής παρά το τέλος ενός καφέ. Για αυτό και η είδηση για την αναγέννηση τους Ζοnars από τους αδελφούς Πανά, 75 χρόνια την πρώτη φορά που άνοιξε τις πόρτες του, άφησε πολλές ελπίδες και υποσχέσεις.

Ένα νέο αστικό meeting point που διατήρησε όλη την αίγλη του χώρου έτσι όπως την θυμόταν ο Πανάς από τις διηγήσεις της μητέρας του και από τις μαρτυρίες της Αλεξάνδρας Αλεξανδράκη, κόρης του Ζωναρά. Τα παλιά μωσαϊκά που ξαναφτιάχτηκαν ψηφίδα-ψηφίδα, οι μπουαζερί και οι επιτραπέζιες λάμπες από δημοπρασίες από τον Αρίωνα του Αστέρα Βουλιαγμένης.

Τη σκηνοθετική επιμέλεια ανέλαβε ο Διονύσης Φωτόπουλος μαζί με την αρχιτεκτονική ομάδα των αδελφών Δημήτρη και Κωνσταντίνου Καραμπατάκη(Κ-Studio) και την συμβολή στους φωτισμούς του Michael Anastassiades με έργα του στο μουσείο Victoria & Albert του Λονδίνου.

Όλοι οι σερβιτόροι είναι ντυμένοι στον Στρογγυλό, πέντε με επτά σερβίρεται απογευματινό τσάι, τα γλυκά είναι τοποθετημένα σε τρόλεϊ και δίπλα στο σούσι και τα διεθνή πιάτα του executive chef Νίκου Σκλήρα, επιστρέφουν οι λαχανοντολμάδες, τα κολοκυθάκια αυγολέμονο, ο μουσακάς και βέβαια, το θρυλικό Σικάγο και τα σοκολατάκια μέντας που λάτρευε η Σοφία της Ισπανίας κάθε φορά που ερχόταν στην Αθήνα και επισκεπτόταν το Zonars.

Oλα αυτά, όπως δηλώνουν οι αδελφοί Πανά, όχι σε μια απόπειρα αντιγραφής του παρελθόντος αλλά για τη δημιουργία ενός νέου μύθου. Σε μια Αθήνα, που, επιτέλους, αισθάνεται περήφανη για το παρελθόν της…