Η ιστορία της Ελλάδας των τελευταίων 60 χρόνων, αυλή με χαλίκι, βαρέλια με κρασί, πιάτα της στιγμής που βγαίνουν καυτά-καυτά από το τηγάνι και παρέες που  γίνονται ένα με ένα μπουζουκάκι. Για πολλά χρόνια εξοστρακισμένα επιστρέφουν ξανά -λόγω κρίσης αλλά κυρίως, λόγω άποψης- αποδεικνύοντας ότι δεν άντεξαν τυχαία στο χρόνο. 

Μπακαλιαράκια (Του Δαμίγου)
Πλάκα
Κυδαθηναίων 41

Υπόγειο κουτούκι στη μηχανή του χρόνου με κάθε σκαλοπάτι που κατεβαίνεις να σε γυρίζει πίσω καμιά εικοσαετία. Φτάνοντας στον κυρίως χώρο βρίσκεσαι χρονικά στο 1862 όταν πρωτολειτούργησε. Εδώ την πρωτοκαθεδρία έχει ο μπακαλιάρος του Δαμίγου, σωστά–όχι εντελώς-ξαλμυρισμενος, που «κρατάει» παραμένοντας αφράτος εσωτερικά και τραγανός εξωτερικά, χωρίς υπερβολές στο λάδι, με συνοδεία από φρεσκοκομμένες πατάτες και σκορδαλιά. Για επιδόρπιο χαλβάς. Οι τουρίστες κάνουν ουρά.
 

Δίπορτο
Ομόνοια-Πλατεία Θεάτρου
Σωκράτους 9

Urban secret που για να το ανακαλύψετε πρέπει να φέρετε μερικές βόλτες γύρω από την πλατεία Θεάτρου και ν’ αφήσετε τη μύτη σας να σας οδηγήσει σε ένα παρακμιακό–κατά τα άλλα-υπόγειο που θα σας μεταφέρει αυτόματα σε άλλες δεκαετίες. Το μενού περιλαμβάνει συνήθως ρεβίθια, μικρά ψάρια που τηγανίζονται εκείνη την ώρα και κρασί από τα βαρέλια. Δεν είναι το φαγητό αλλά η αίσθηση ότι βρίσκεσαι στην Αθήνα του ‘50 που υπερισχύει στο Δίπορτο. Το μεσημέρι γίνεται συνωστισμός. Cult εμπειρία για τους τουρίστες.
 

Ειδικόν
Πειραιάς
Ψαρών 38 και Σαλαμίνος

Cult μαγέρικο στα σύνορα με Ταμπούρια με τη βιτρίνα ακόμα με τα προϊόντα και τις συσκευασίες της ντομάτας Κύκνος. Ο κυρ Απόστολος και η κυρ Βούλα μαγειρεύουν πάνω από 30 χρόνια (λειτουργεί από το 1920 σαν μπακάλικο και μετά οινομαγειρείο) και στα πιάτα όλα τα τίμια και απλά. Φάβα, ομελέτα με κορν μπιφ (ονομαστή), κεφτεδάκια, συκώτι. Από παιδιά του λαού μέχρι φαν του Καζαντζίδη.
 

Λελούδας
Βοτανικός
Σαλαμινίας 8-10

Cult μαγέρικο με ιστορία πάνω από 80, από το 1928 που το ξεκίνησε ο παππούς Λελούδας σαν μπακαλοταβέρνα. Ένα κουτούκι από τα λίγα που διασώζονται πια στην περιοχή, με τα βαρέλια με τη ρετσίνα και τίμια σπιτική κουζίνα. Μαγειρευτά, τηγανητός μπακαλιάρος, φάβα αλλά και μοσχαράκι κοκκινιστό. Στέκι για τους νταλικέρηδες της Πέτρου Ράλλη. Ο Πάνος Γεραμάνης, λάτρης των λαικών, είχε γράψει ύμνους για τη ρετσίνα του Βασίλη Λελούδα.
 

Τριφύλλι
Αμπελόκηποι
Παναθηναϊκού 7

Κουτούκι δίπλα στο γήπεδο του Παναθηναϊκού με ιστορία από το ΄62. Ίδιο μέσα στα χρόνια και αυθεντικό. Από τα τραπέζια του έχουν περάσει όλοι: από διανοούμενοι και δημοσιογράφοι μέχρι φοιτητές και ποδοσφαιριστές (πώς αλλιώς;). Οι κεφτέδες, οι λαχανοντολμάδες, τα ντολμαδάκια με αμπελόφυλλο, η συκωταριά και ο μπακαλιάρος σκορδαλιά μεγάλο σουξέ μαζί με χύμα κρασί, ελαφρώς ρετσινάτο, σε καρτούτσο από τα βαρέλια. Κάνε ένα τηλέφωνο πριν γιατί πολλά βράδια είναι δύσκολο να βρεις τραπέζι.
 

Καραβίτης
Μετς/Παγκράτι
Αρκτίνου και Παυσανίου 4

Ιστορικό μαγέρικο από το ’26 γνωστό και από το ρεμπέτικο Στου Λινάρδου την ταβέρνα. Ασβεστωμένος τοίχος στην αυλή όπως στη δεκαετία του ΄50, βαρέλια και μεζέδες ζεστοί από το τηγάνι. Κάποτε συγκέντρωνε όλους τους εναλλακτικούς της νέας πολιτικής σκηνής. Εχει, όμως, και τουριστικό κοινό λόγω διασημότητας και ιστορίας.
 

Βυρίνης
Μετς
Αρχιμήδους 11

Κουτουκάκι στην περιοχή του Μετς που έχει γράψει ιστορία μαζί με τον Καραβίτη. Η ίδια οικογένεια, τρίτη γενιά στο τιμόνι, τίμια κουζίνα της δεκαετίας του ΄50, τηγανητά, μαγειρευτά, κρασί χύμα και πιάτα ημέρας. Μόνιμοι θαμώνες που επιστρέφουν στο στέκι τους αλλά και νέοι που εκτιμούν το αυθεντικό του είδους. 
 

Κοτταρού
Κολωνός, Ομόνοια
Αγ. Σοφίας 43

Cult κουτούκι κάτω από την Ομόνοια με μόνιμο κοινό από τη δεκαετία του ΄50. Υπόγειο, δεν έχει ούτε ταμπέλα αλλά είναι στέκι με ρεμπέτικα με παρέες που πιάνουν το μπουζούκι αργά το βράδυ και όσο πάει. Κάπου τη δεκαετία του ’80 ήταν έτοιμο να κλείσει όταν το αναβάπτισε από τις στάχτες τους ο δημοσιογράφος Γιάννης Γαλανόπουλος που αγόρασε και την Μεταξού στο Μεταξουργείο. Δίπλα στα παιδιά του λαού θα δεις σκηνοθέτες του Εθνικού και επιχειρηματίες που έχουν εμμονή με το είδος. Το φαγητό απλό, κατσαρόλες, τηγανητά και της σχάρας αλλά αλλού είναι η ουσία.
 

Κανάρια
Μοσχάτο/Πειραιάς
Κανάρη 119

Ψαρο-ταβερνάκι της οικογένειας Αργυροπούλου που λειτουργεί από το 1950 προτείνοντας φρεσκότατα σωστά ψημένα στη σχάρα ή τηγανισμένα ψάρια. Must η γάμπαρη Πλαταμώνα αλλά και τα μπαρμπούνια και οι συναγρίδες από τις Κυκλάδες. Κλειστό από 6-7 Ιουλίου μέχρι 16 Σεπτεμβρίου που είναι η περίοδος αναπαραγωγής! Κάποτε εδώ έτρωγε ο Καζαντζίδης και η Πόλυ Πάνου
 

Οικονόμου
Άνω Πετράλωνα
Τρώων 41 και Κυδαντιδών

Ιστορικό οινομαγειρείο στα Πετράλωνα που έγινε success μετά τη μόδα της περιοχής. Ο Οικονόμου απλώνει τα τραπέζια στο πεζοδρόμιο όταν ο καιρός είναι καλός ενώ όταν πιάσουν τα κρύα συμμαζεύεται στον εσωτερικό χώρο, ίδιο χρόνια τώρα, με τα λιγοστά τραπέζια, τα βαρέλια και την κουζίνα με τη βιτρίνα όπου μπορείς να δεις τα μαγειρευτά. Σουξέ το λεμονάτο, το στιφάδο, ο κοκκινιστός κόκορας με τα μακαρόνια, τα μαυρομάτικα με κρεμμυδάκι, η σπανακόπιτα με σπιτικό φύλλο, μπάμιες, κουνέλι με μακαρόνια και πολλά ανάλογα με την εποχή.
 

Ραμόνα
Καλλιθέα
Μίνωος 11-13

Κλασικό μαγέρικο με τα βαρέλια με το κρασί, σε ένα υπόγειο στην Καλλιθέα με πάνω από 40 χρόνια ιστορία. Ξενυχτάδικο για πολλά χρόνια, τώρα κρατάει την παράδοση μόνο τα σαββατοκύριακα. Χύμα κρασί, μεζέδες, λαχανοντολμάδες και αμελέτητα αλλά και της σχάρας. Τίμιες τιμές, χαλβάς και ραβανί για το τέλος και κόσμος που έρχεται και ξανάρχεται σε ένα κουτούκι που έγινε cult.

Tags: Ραμόνα, Ειδικόν, Δίπορτο, Καραβίτης, Τριφύλλι, Οικονόμου, Λελούδας, Κανάρια, Κοτταρού, Βυρίνης, Μπακαλιαράκια του Δαμίγου, ιστορικά ταβερνάκια με ατμόσφαιρα παλιάς Αθήνας, Απόκριες